آژانس کار سازمان ملل متحد تأکید کرد که در نیمه اول سال 2020 ، واردات آسیا تا 70 درصد کاهش یافته است.

علاوه بر این ، از ماه سپتامبر ، تقریبا نیمی از مشاغل زنجیره تامین پوشاک به مصرف کنندگان ساکن در کشورهایی بستگی دارد که شرایط قفل شدیدترین وضع را دارند و منجر به سقوط فروش خرده فروشی می شود.

مدیر منطقه ای ILO در آسیا و اقیانوسیه ، Chihoko Asada Miyakawa ، اشاره کرد که این تحقیق “تأثیر گسترده COVID-19 بر صنعت پوشاک در هر سطح” را برجسته می کند.

اثر موج دار

در این گزارش ، در سال 2019 ، منطقه آسیا و اقیانوسیه حدود 65 میلیون نفر را در این بخش استخدام کرده است که 75 درصد کل کارگران پوشاک در سراسر جهان را تشکیل می دهد.

اگرچه دولت های منطقه واکنش پیشگیرانه ای به این بحران نشان داده اند ، هزاران کارخانه بسته شده اند – یا به طور موقت یا به طور نامحدود – و این باعث افزایش شدید اخراج و اخراج کارگران شده است.

و کارخانه هایی که مجدداً افتتاح شده اند ، اغلب با کاهش ظرفیت نیروی کار فعالیت می کنند.

کریستین ویگلهان ، اقتصاددان کار در منطقه ILO گفت: “یک کارگر لباس معمول در منطقه حداقل در دو یا چهار هفته کار خود را از دست داد و فقط پنج نفر از همکارانش را دید که هنگام بازگشایی کارخانه دوباره به کارخانه دعوت شدند”. دفتر آسیا و اقیانوس آرام.

“کاهش درآمد و تأخیر در پرداخت دستمزد نیز در میان کارگران پوشاک که در سه ماهه دوم سال 2020 مشغول به کار هستند معمول بود”.

زنان بدترین تأثیر را می پذیرند

این گزارش پیگیری می کند ، از آنجا که زنان اکثریت قریب به اتفاق کارگران پوشاک منطقه را تشکیل می دهند ، بطور نامتناسبی تحت تأثیر بحران قرار گرفته اند.

علاوه بر این ، وضعیت آنها با نابرابری های موجود ، از جمله افزایش کار و نمایندگی بیش از حد جنسیت ، و همچنین افزایش کار مراقبت های بدون حقوق و از دست دادن درآمد بدتر می شود.

حرکت رو به جلو

برای تخفیف وضعیت ، مختصر خواستار گفتگوی اجتماعی فراگیر در سطح ملی و محل کار ، در کشورهای منطقه است.

این همچنین حمایت مداوم از شرکت ها ، همراه با گسترش حمایت اجتماعی از کارگران ، به ویژه زنان را توصیه می کند.

دعوت جهانی اقدام ILO برای حمایت از تولیدکنندگان و کمک به آنها برای زنده ماندن از نابسامانی اقتصادی این بیماری همه گیر – و محافظت از درآمد ، بهداشت و اشتغال کارگران پوشاک – به عنوان “یک نمونه امیدوار کننده از همبستگی در سطح صنعت در مقابله با بحران” ذکر شده است.

خانم میاکاوا تأیید کرد: “بسیار حیاتی است که دولت ها ، کارگران ، کارفرمایان و سایر دست اندرکاران صنعت با هم همکاری کنند تا از این شرایط بی سابقه استفاده کنند و به ایجاد آینده انسان محورتر برای صنعت کمک کنند”.

پیچ و مهره

این مطالعه تأثیر همه گیری را بر زنجیره های تأمین ، کارخانه ها و کارگران در بنگلادش ، کامبوج ، چین ، هند ، اندونزی ، میانمار ، پاکستان ، فیلیپین ، سریلانکا و ویتنام ارزیابی کرد.

این تحقیق براساس تحقیق و تجزیه و تحلیل داده های موجود در دسترس عموم همراه با مصاحبه از سراسر بخش در آسیا است.