سازمان ملل متحد در بنگلادش دور جدید ویرانگر کاهش جیره غذایی پناهندگان روهینگیا را محکوم کرد

این کاهش باعث کاهش ارزش جیره غذایی آوارگان روهینگیا می شود 8 دلار در ماه یا 27 سنت در روز.

در آغاز سال، پناهندگان به ازای هر نفر 12 دلار در ماه جیره دریافت می کردند که برای رفع نیازهای روزانه کافی بود، اما در 1 مارس، به دلیل عدم حمایت مالی، این جیره به 10 دلار کاهش یافت.

“بسیار نگران”

گوین لوئیس، هماهنگ‌کننده مقیم سازمان ملل در بنگلادش، گفت: «ما بسیار نگران هستیم که برنامه جهانی غذا مجبور شده کمک‌های غذایی به آوارگان روهینگیا در بنگلادش را کاهش دهد».

عواقب تغذیه و سلامتی ویرانگر خواهد بودبه ویژه برای زنان و کودکان و آسیب پذیرترین افراد جامعه. ما فوراً برای حمایت بین المللی درخواست می کنیم.»

روهینگیایی‌هایی که عمدتاً مسلمان بودند، پس از سرکوب نظامی در ایالت راخین میانمار در اوت 2017، صدها هزار نفر فرار کردند، که رئیس حقوق بشر سازمان ملل در آن زمان آن را به عنوان یک کتاب درسی پاکسازی قومی توصیف کرد.

آنهایی که از آزار و شکنجه گریختند به حدود 300000 نفری پیوستند که قبلاً در بنگلادش از موج های قبلی آوارگی پناه گرفته بودند و نزدیک به یک میلیون نفر اکنون در جایی زندگی می کنند که در واقع بزرگترین اردوگاه پناهندگان در جهان است.

وابسته به جیره راه نجات

تنها 24.6 درصد از تلاش برای پاسخگویی به مسلمانان روهینگیا، بودجه اختصاص یافته به ارائه خدمات اولیه بهداشتی، تغذیه، غذا و آموزش برای پناهندگان است. هیچ منبع پشتیبانی دیگری ندارند.

آقای لوئیس افزود: مقامات بنگلادش از کار کردن در اردوگاه‌های روهینگیا منع می‌شوند و آنها کاملاً به بودجه جامعه بین‌المللی وابسته هستند.

درخواست او توسط سه نفر از کارشناسان مستقل منصوب شده توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد که بر اوضاع نظارت می کنند، تکرار شد.

تام اندروز، مایکل فخری و اولیویه دی شوتر هشدار دادند که این کاهش عواقب مخربی خواهد داشت و از اهداکنندگان خواستند تا بودجه کافی برای بازگرداندن کامل جیره‌ها فراهم کنند.

در طی سه ماه، آوارگان روهینگیا شاهد کاهش سهمیه غذایی خود به میزان یک سوم بوده اند که این امر سلامت و امنیت جمعیتی را که قبلاً از این مشکل رنج می برد، تضعیف می کند. آسیب شدید و محرومیتکارشناسان گفتند.

پیامدهای ویرانگر قابل پیش بینی

«پیامدهای کاهش جیره به طرز ویرانگری قابل پیش بینی خواهد بود: افزایش نرخ سوء تغذیه حاد، مرگ و میر نوزادان، خشونت و حتی مرگ.

همچنین به افزایش بی ثباتی منطقه ای کمک خواهد کرد و برخی از روهینگیاها ممکن است تصمیم بگیرند که بهتر است زندگی خود را به قاچاقچیان و قاچاقچیان اعتماد کنند. جان خود را در دریا به خطر می اندازند تا با گرسنگی و حتی مرگ در اردوگاه ها روبرو شوندکارشناسان مستقل سازمان ملل هشدار دادند.

رشد کودک مختل شده است

«تأثیر بر روهینگیا شدید و طولانی مدت خواهد بود. توقف رشد کودکان و امید نسل های آینده را کم رنگ می کند. جمعیت‌های آسیب‌پذیر، از جمله زنان باردار و شیرده، دختران نوجوان و کودکان زیر پنج سال، بار عمده این کاهش‌ها را متحمل خواهند شد و بیشتر در معرض استثمار و سوء استفاده قرار خواهند گرفت.»

کارشناسان هشدار دادند که حتی قبل از دور اول کاهش جیره، شاخص های بهداشتی برای پناهندگان روهینگیا در بنگلادش بد بود.

چهل و پنج درصد از خانواده های روهینگیا رژیم غذایی کافی نداشتند. 40 درصد از کودکان روهینگیا کاهش رشد را تجربه کردند و بیش از نیمی از آنها از کم خونی رنج می بردند.

طوفان موکا که در 14 مه در غرب میانمار فرود آمد، به پناهگاه های حدود 40000 پناهجوی روهینگیا در بنگلادش آسیب رساند یا ویران کرد و رنج را تشدید کرد و بر نیازهای بودجه افزود.

تغییر دوره ضروری است

“ایالات عضو باید فوراً برای رفع کسری بودجه ۵۶ میلیون دلاری اقدام کرد برای جیره‌های غذایی که منجر به این کاهش‌ها شده است، از کسانی که قبلاً کاهش یافته‌اند، می‌خواهد مسیر خود را تغییر دهند.

کارشناسان گفتند: «کشورهای عضوی که هنوز از روهینگیا حمایت مالی نکرده‌اند باید بدون تأخیر این کار را انجام دهند».

ناتوانی در تامین مواد غذایی پایدار برای خانواده‌های روهینگیا در بنگلادش یک مشکل است لکه بر وجدان جامعه جهانی. آنها در بنگلادش نه به انتخاب، بلکه به دلیل حملات نسل کشی ارتش میانمار در بنگلادش هستند.